ซอกซอนตะลอนไป (20 ตุลาคม 2567)
ยกเลิกมาตรา 370 ภารกิจรัฐบุรุษ(ตอน11)
ก่อนอินเดียแยกประเทศ
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
ทันทีที่แรดคลิฟฟ์ เดินทางถึงอินเดียเมื่อวันที่ 8 กรกรฎาคม ปี1947 เขา และ ลอร์ด เมาท์ แบตเทน ก็เดินทางไปยังเมืองลาฮอร์ และ กัลกัตตา เพื่อพบกับตัวแทนของพรรคคองเกรส และ ตัวแทนของกลุ่มมุสลิมลีก ซึ่งหลักๆก็คือ เนห์รู และ จินนาห์ เพื่อคุยกันถึงเรื่องการขีดเส้นแบ่งพรมแดนระหว่างอินเดียกับปากีสถานตะวันตก และ อินเดียกับปากีสถานตะวันออก
(ที่ตั้งของเมืองลาฮอร์ ทางตะวันตก และเมืองกัลกัตตา ทางด้านตะวันออกของอินเดีย-ภาพจากอินเตอร์เนต)
หลังจากนั้น แรดคลิฟฟ์ ก็ตั้งคณะกรรมการขึ้นมา 3 ชุด ชุดแรกคือ คณะกรรมเส้นแบ่งพรมแดน ซึ่งมีแรดคลิฟฟ์ เป็นประธาน มีตัวแทนจากพรรคคองเกรส และ กลุ่มมุสลิมลีก อีกฝ่ายละ 2 คนร่วมเป็นกรรมการ
ซึ่งมันก็คือ DEAD LOCK หรือ ภาวะชงักงันที่ถูกวางเอาไว้อย่างจงใจ เพราะคะแนนเสียงของทั้งสองฝ่ายจะเท่ากัน จึงเท่ากับว่าทั้งสองฝ่ายได้ใส่พานยกอำนาจการตัดสินใจในประเด็นต่างๆที่ยังตกลงไม่ได้ไปให้แก่ประธาน ซึ่งก็คือ แรดคลิฟฟ์
คณะกรรมการอีก 2 ชุด คือ คณะกรรมการพรมแดนด้านเบงกอล และ คณะกรรมการพรมแดนด้านปัญจาบ ซึ่งแต่ละคณะประกอบด้วยผู้พิพากษาที่มีประสบการณ์
แต่ปัญหาก็คือ ไม่มีกรรมการคนใดมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนเลย
สิ่งสำคัญก็คือ ทางรัฐบาลลอนดอนเองก็รู้ดีว่า ควรจะมีผู้เชี่ยวชาญเข้ามาร่วมในการแบ่งพรมแดนในครั้งนี้ แต่เพราะไม่อยากเสียหน้า รัฐบาลลอนดอนจึงไม่ติดต่อไปยังประเทศอื่นๆเพื่อขอผู้มีประสบการณ์มาช่วย
การประชุมเต็มไปด้วยปัญหาความเห็นที่ไม่ลงรอยกัน เมื่อมุสลิมลีกมีปัญหาในการขีดเส้นแบ่งพรมแดนในรัฐปัญจาบ เพราะอยากได้จังหวัดมาเพิ่ม โดยอ้างว่ารัฐดังกล่าวมีชาวมุสลิมมากที่สุด ทั้งๆที่มีชาวมุสลิมเพียง 55.7 เปอร์เซนต์เท่านั้น และในฝั่งเบงกอลก็มีชาวมุสลิมเพียง 54.4 เปอร์เซนต์เท่านั้น ที่เหลือเป็นผู้ที่ไม่ใช่มุสลิม
การเจรจาต่อรองของทุกฝ่าย ต่างพกเอาความไม่ไว้วางใจที่ฝังในจิตใจมานานมาประชุมด้วย ตัวแทนของมุสลิมลีกไม่ยอมรับการอยู่ภายใต้การดูแลของฮินดู ฮินดูก็ไม่ยอมอยู่ภายใต้การปกครองของมุสลิม มุสลิมหันไปหาชาวซิกห์ให้มาอยู่ภายใต้การปกครองของตนในรัฐปัญจาบ แต่ชาวซิกห์ก็ไม่ไว้ใจมุสลิมเหมือนกัน
ชาวซิกห์ยังเตือนอังกฤษว่า หากยังผลักดันให้ดินแดนที่มีชาวซิกห์อาศัยอยู่จำนวนมาก เช่น เมืองอัมริตสาร์ และ เมืองเกอร์ดาสเปอร์ ไปอยู่ภายใต้การปกครองของปากีสถาน จะทำให้ทหารของอังกฤษที่เป็นชาวซิกห์เสียความรู้สึก และ เสียขวัญที่จะปฎิบัติหน้าที่ต่อไปได้
(ทหารอังกฤษที่เป็นชาวซิกห์ ปี 1858 )
ชาวซิกห์บางกลุ่มเริ่มคิดที่จะแยกออกไปเป็นรัฐอิสระเรียกว่า คาห์ลิสตาน(KHALISTAN) และเข้าไปเป็นหนึ่งในสหพันธรัฐกับอินเดีย หรือ ปากีสถานก็ได้
แต่สุดท้าย แนวคิดดังกล่าวก็ถูกยกเลิกไป เมื่อได้รับการกดดันจากกลุ่มชาตินิยมอินเดีย
ทำไม ผู้คนที่เกิดในแผ่นดินเดียวกัน สืบทอดลูกหลานกันมาหลายร้อยรุ่น จึงมีความไม่ไว้วางใจกันมากมายขนาดนี้
รอพบคำตอบในสัปดาห์หน้าครับ
