ซอกซอนตะลอนไป (24 มีนาคม 2567)
ไต้หวัน ผู้ปฎิเสธรากเหง้าตัวเอง(ตอน2)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
ชาวพื้นถิ่นบนเกาะไต้หวัน มีปฎิสัมพันธ์กับชาวจีนจากแผ่นดินใหญ่ ที่เรียกว่า ชาวฮั่น มาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 13 มีชาวจีนแผ่นดินใหญ่ไปมาหาสู่ และ ตั้งถิ่นฐานอยู่บนเกาะ จนกระทั่งนักล่าอาณานิคมชาวโปรตุเกสเข้ามาตั้งถิ่นฐาน และเรียกเกาะนี้มา ฟอร์โมซา ตั้งแต่ปี 1624 ซึ่งก็คือหลังจากที่พวกโปรตุเกสถูกขับไล่ออกมาจากการยึดครองอินเดีย
นักล่าอาณานิคมชาวดัตช์ ที่เข้ามาในรูปแบบของบริษัท ดัตช์ อีสต์ อินเดีย เพื่อใช้เกาะไต้หวันเป็นฐานการค้ากับแผ่นดินใหญ่จีนที่อยู่ภายใต้ราชวงศ์หมิง และ ติดต่อค้าขายกับ ญี่ปุ่นที่อยู่ภายใต้การปกครองของโชกุน โทกุกาวา
(สเปน ตั้งอาณานิคมทางด้านเหนือ(สีเขียว) ในขณะที่ ดัตช์ ตั้งอาณานิคมทางตอนใต้(สีชมพู) – ภาพจากวิกิพีเดีย)
จนถึงศตวรรษที่ 17 นักล่าอาณานิคมชาวสเปน ก็เข้ามาตั้งอาณานิคมของตนเองทางตอนเหนือของเกาะ และให้นักล่าอาณานิคมชาวดัตช์ไปตั้งอาณานิคมของตนเองทางตอนใต้
ชาวจีนฮ๊อกโคล(HOKLO) ซึ่งเป็นชาวจีนที่พูดภาษาฮ๊กเกี้ยน ก็อพยพเข้ามาจากมณฑลฟุเจี้ยนของจีน ขณะเดียวกัน ชาวจีนฮักก้า(HAKKA) หรือ ชาวจีนแคะ ที่พูดภาษาแคะ ก็อพยพเข้ามาจากมณฑลกวางตุ้งของจีนในช่วงใกล้เคียงกัน
(คงซิงก่า – ภาพจากวิกิพีเดีย)
จนถึงปี 1661 แม่ทัพคงซิงก่า (KOXINGA) ซึ่งเป็นแม่ทัพของราชวงศ์หมิง สามารถทำสงครามเอาชนะกองทหารอาณานิคมชาวดัตช์บนเกาะฟอร์โมซ่า และ ขับไล่ชาวดัตช์ออกไปจากเกาะ
หลังจากนั้น คงซิงก่า ก็สถาปนาราชวงศ์ของตนเองขึ้นมาเพื่อปกครองเกาะไต้หวัน มีชื่อเรียกว่า ราชวงศ์คงซิงกา แต่ก็ดำรงอยู่ในช่วงเวลาสั้นมากจนตกไปอยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์ชิง ในปี 1683
นับแต่นั้นมา เกาะไต้หวันก็ถูกผนวกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ชิง ของจีนแผ่นดินใหญ่
เป็นช่วงเวลาที่ชาวจีนแผ่นดินใหญ่อพยพเข้ามาสู่เกาะไต้หวันจำนวนมาก ประมาณว่า มีชาวจีนอพยพเข้ามาสู่ไต้หวันมากกว่า 2 ล้านคนในช่วง 200 ปีที่อยู่ภายใต้การยึดครองของราชวงศ์ชิง
ราชวงศ์ชิง ขัดแย้งกับ อาณาจักรญี่ปุ่น ในประเด็นพื้นที่เกาหลี จึงต้องแก้ปัญหาด้วยสงคราม ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าว จีนภายใต้ราชวงศ์ชิงกำลังอ่อนแออย่างหนักมาอย่างต่อเนื่องนับร้อยปี ทั้งปัญหาคอรัปชั่น ปัญหาประชาชนจำนวนมากติดฝิ่นที่อังกฤษเอามามอมเมา
(โทกุกาวา โยชิโนบุ ประกาศอย่างเป็นทางการในพระราชวังนิโจ โจ ถึงการสละอำนาจของพระองค์-ภาพจากวิกิพีเดีย)
แต่ในขณะเดียวกัน ญี่ปุ่นกำลังอยู่ในช่วงของการปฎิรูป โชกุนโทกุกาวา เตรียมสละอำนาจ เพื่อเปิดทางให้เกิดการปฎิรูปประเทศ นำไปสู่การฟื้นฟูประเทศของราชวงศ์เมจิ ญี่ปุ่นพัฒนาไปสู่การเป็นประเทศอุตสาหกรรมอย่างเต็มตัว หลังจากปิดตัวเองมาตลอด 200 ปี การเปิดประเทศครั้งนี้ก็เพื่อจะรับเอาความรู้ และ วิทยาการต่างๆจากตะวันตกเข้ามา
นอกจากนี้ ญี่ปุ่นยังส่งนักเรียน นักศึกษาจำนวนมากไปเล่าเรียนในยุโรป เพื่อเอาความรู้ต่างๆกลับมาพัฒนาประเทศ ซึ่งเป็นช่วงเวลาใกล้เคียงกับที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ได้ส่งนักศึกษาไปเรียนในยุโรปจำนวนมาก
ญี่ปุ่นมองว่า เกาหลีเป็นดินแดนด่านหน้าของตนเองที่เชื่อมโยงกับประเทศจีน และ รัสเซีย จึงต้องการที่จะยึดครองเกาหลีเอาไว้ แน่นอนว่า ต้องเกิดปัญหาขัดแย้งกับราชวงศ์ชิงอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
แต่จากปูมหลังของประเทศในช่วง 200 ปีที่ผ่านมาก ทำให้ราชวงศ์ชิงไม่อาจจะเทียบได้กับกองทัพที่ทรงอำนาจสมัยใหม่อย่างราชวงศ์เมจิได้
จีนพ่ายแพ้สงคราม และจำต้องยกดินแดนเกาหลี และ เกาะไต้หวันให้แก่ญี่ปุ่น และต้องเปิดโอกาสให้ญี่ปุ่นเข้ามาทำการค้าในจีนได้
พบกันใหม่สัปดาห์หน้าครับ
