ซอกซอนตะลอนไป (27 พฤศจิกายน 2565)
ถ้าคุณได้รับเชิญไปร่วมพิธีเสวยของราชวงศ์ยุโรป(ตอน3-จบ)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
มาถึงยุคของจักรพรรดิ ฟร้านซ โจเซฟ ที่ 1 แห่งออสเตรีย และ กษัตริย์แห่งฮังการี ซึ่งครองราชยาวนานตั้งแต่ปีค.ศ. 1848 ถึงปีค.ศ.1916
(จักรพรรดิ ฟร้านซ โจเซฟ แห่งออสเตรีย – จากวิกิพีเดีย)
พระองค์เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางทั่วโลกไม่ใช่ในฐานะจักรพรรดิ แต่ในฐานะของพระสวามีของ จักรพรรดินี เอลิซาเบธ ซีซี สตรีผู้ได้รับการยกย่องว่า สวยที่สุดในโลกของยุคนั้น
แต่ความรักของทั้งคู่กลับไปค่อยราบรื่น ด้วยเหตุผลหลายประการ หากมีโอกาสผมจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังครับ
(ภาพถ่ายของจักรพรรดินี เอลิซาเบธ ซีซี – จากวิกิพีเดีย)
เนื่องจากพระองค์เติบโตมาแบบทหาร ดังนั้น ฟร้านซ โจเซฟ จึงมักจะทำอะไรอย่างรวดเร็ว และ ฉับไว และอาจเพราะบุคลิคส่วนตัวของพระองค์ที่เป็นคนเคร่งเครียด เคร่งครัดระเบียบ และ ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเท่าไหร่นัก
ยุคของฟร้านซ โจเซฟ เป็นยุคใหม่ของยุโรปที่เปลี่ยนแปลงไปทั้งแนวปรัชญา การปกครอง และ การรบ ดังนั้น จักรพรรดิจึงต้องใกล้ชิดกับบรรดาข้าราชบริพารมากกว่ายุคเก่า จึงบ่อยครั้งที่จักรพรรดิจะร่วมโต๊ะเสวยกับบรรดาทหาร หรือ ข้าราชการใกล้ชิดที่อยู่วงใน
ซึ่งอันนี้จะถือเป็นเกียรติยศ และ ความภูมิใจของผู้ได้รับเชิญอย่างแท้จริง เพราะได้ร่วมโต๊ะเสวย ได้ยกแก้วดื่มฉลองกันอย่างใกล้ชิด
ไม่ใช่เป็นการเข้ามาชมการเสวยของราชวงศ์แบบในยุคก่อน
บนโต๊ะเสวยจะจัดวางช้อน ซ่อม หลายชิ้นอย่างเป็นลำดับ นอกจากนี้ ยังมีแก้วสำหรับเครื่องดื่มหลากหลายชนิด หลายขนาดวางเรียงรายกันไป
ดังนั้น สำหรับผู้ที่เพิ่งจะได้มีโอกาสร่วมโต๊ะเสวยจึงต้องไม่บุ่มบ่าม รุ่มร่าม ขยับมือไปก่อนคนอื่น ไม่เช่นนั้นอาจจะหน้าแตกหมอไม่รับเย็บได้
ต้องคอยดูคนอื่นๆ โดยเฉพาะจักรพรรดิว่า พระองค์เริ่มหยิบแก้วไหนก่อน จับซ่อมอันไหนก่อน และ เสวยอย่างไร จึงทำให้การทานอาหารร่วมโต๊ะเสวยเป็นมื้ออาหารที่ตัวเกร็งสักหน่อย
นอกจากนี้ ยังเป็นที่รู้กันว่า จักรพรรดิฟร้านซ โจเซฟ ทรงเป็นผู้ที่เสวยอาหารค่อนข้างเร็ว อาจจะเรียกได้ว่า เร็วกว่าคนปกติมากมาย อาจจะเพราะติดนิสัยมาจากการเป็นทหารหรือไม่ไม่มีใครรู้
นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่า เมื่อจักรพรรดิฟร้านซ โจเซฟ เสวยเสร็จ พระองค์จะลุกออกจากโต๊ะทันที โดยไม่สนใจว่าใครคนอื่นอีกสิบกว่าคนจะกินเสร็จหรือไม่ เพราะจักรพรรดิไม่ต้องแคร์ใคร
เมื่อจักรพรรดิ ลุกขึ้น หมายความว่า ทุกคนต้องวางมือและลุกตามทันที
(โรงแรม ซัคเคอร์ – ภาพจากวิกิพีเดีย)
จึงเป็นที่รู้กันว่า หากใครได้รับเชิญไปร่วมโต๊ะเสวยกับ จักรพรรดิฟร้านซ โจเซฟ ละก้อ จะต้องกลับบ้านด้วยท้องว่างหิวกิ่วแน่นอน
ดังนั้น บรรดาทหารและข้าราชการ จึงต้องหาร้านอาหารใกล้ๆพระราชวังฮ๊อฟเบิร์กเพื่อเป็นที่ฝากท้องหลังร่วมโต๊ะเสวย
น่าแปลกดี
ทำให้บริเวณใกล้ๆกันนั้น มีร้านอาหารดีๆมากมายหลายร้านด้วยกัน ร้านหนึ่งที่ถูกกล่าวถึงและยังเปิดอยู่จนทุกวันนี้ก็คือ SACHER ที่ปัจจุบันมีชื่อเสียงในเรื่อง เค็กช็อคโกแล็ต
(เค็กช็อคโกแล็ตที่มีชื่อเสียงของโรงแรมซัคเคอร์)
ใครผ่านไปก็ลองแวะชิมดูนะครับ
อีกคนที่มีชื่อเสียงในเรื่องการเสวยอาหารเร็วเป็นพิเศษ และไม่สนใจคนอื่นก็คือ พระราชินีวิคตอเรีย ของอังกฤษ แต่ไม่มีใครเคยสำรวจว่า ระหว่างจักรพรรดิ ฟร้านซ โจเซฟ กับ พระราชินี วิคตอเรีย ใครจะทานอาหารได้เร็วกว่ากัน
(ราชินี วิคตอเรีย แห่งอังกฤษ – ภาพจากวิกิพีเดีย)
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หากท่านผู้อ่านเกิดทันในยุคนั้น การได้รับเชิญไปร่วมโต๊ะเสวย จึงไม่น่าจะเป็นประสบการณ์ที่น่ารื่นรมย์ หรือ เพลิดเพลินแต่อย่างไร
พบกันใหม่สัปดาห์หน้าครับ ซึ่งจะเปลี่ยนบรรยากาศมาเป็นเรื่องอินเดียครับ
