ซอกซอนตะลอนไป (7 พฤศจิกายน 2557)
การบินไทย สายการบินแห่งชาติ(อะไร)(ตอน 2)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
สโลแกนของสายการบินไทย ที่เป็นที่รู้จักไปทั่วโลกก็คือ SMOOTH AS SILK
ต้องยอมรับว่า การที่สายการบินไทยเจริญเติบโต มีชื่อเสียงได้รับการยอมรับจากทั่วโลกมาเป็นเวลาช้านานนั้น เป็นผลจากการทำงานอย่างตั้งใจ ทุ่มเท และเหน็ดเหนื่อยของพนักงานทุกฝ่าย ตามแนวทางของบริษัท จนกระทั่งกลายเป็นสายการบินที่ถูกจัดวางให้เป็นสายการบินที่ดีที่สุดของโลก
เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่สิ่งเหล่านี้ ไม่เหลืออยู่ในภาพพจน์ของสายการบินไทยในปัจจุบันเลย
เรื่องอาหารก็เป็นเหตุผลหนึ่ง ในหลายๆเหตุผล ที่ทำให้สายการบินไทยเสื่อมทรุดลงอย่างรวดเร็ว
นอกจากการไม่พยายามแสดงความเป็นไทย ด้วยการเสริฟอาหารไทยบนเครื่องบินแล้ว คุณภาพของอาหารที่เสริฟ ก็ยังต่ำกว่ามาตรฐานอีกด้วย
(ส้มตำ และ ไก่ย่าง แม้แต่ฝรั่งยังชอบ)
สักประมาณ 4 – 5 ปีที่แล้ว ผมบินไปโอ๊คแลนด์ นิวซีแลนด์โดยชั้นธุรกิจ อาหารจานร้อนที่การบินไทยเสริฟ ก็คือ ปลาทอดราดซ้อสเปรี้ยวหวาน กับ ข้าวสวย ซึ่งบอกไม่ได้เลยว่า เป็นอาหารไทย หรือเป็นอาหารของชาติไหน
แต่ดูท่าแล้วน่าจะเป็นอาหารจีนมากกว่า
หลังจากนั้นอีก 1 สัปดาห์ ผมบินไปเดลลี ประเทศอินเดีย ด้วยสายการบินเจ็ท แอร์ ในชั้นประหยัด ย้ำนำครับว่า ในชั้นประหยัด
สิ่งที่น่าตกใจก็คือ ผมได้ทานอาหารจานร้อนในชั้นประหยัดของสายการบินเจ็ท แอร์ จานเดียวกัน หน้าตาเดียวกัน และ รสชาติเดียวกันกับที่ได้ทานในชั้นธุรกิจของสายการบินไทยทุกประการ
(ข้าวยำปักษ์ใต้ อาหารที่เชิดหน้าชูตาของชาวใต้ เสริฟบนเครื่องการบินไทยได้ รับรองไม่อายใคร)
สโลแกน SMOOTH AS SILK คงไม่ได้หมายถึง เครื่องบินที่บินนิ่มเหมือนผ้าไหม เพราะตัวเครื่องบินก็ยี่ห้อเดียวกันทั้งโลก แต่น่าจะหมายถึง การบริการทุกอย่างของสายการบินที่นุ่มนวลอ่อนโยน และ เอาใจใส่อย่างจริงใจเสมือนถูกห่มด้วยผ้าไหมมากกว่า
เพราะสิ่งที่ห่มให้แก่ผู้โดยสายนั้นก็คือ วัฒนธรรมแห่งความเป็นไทย ไม่ว่าจะเป็นประเพณีการต้อนรับขับสู้ การเอาใจใส่ (แบบที่การบินไทยโฆษณาว่า พนักงานต้อนรับเอาผ้าห่มมาห่มให้กับผู้โดยสารที่นอนหลับไปแล้ว) มารยาทอันดีงามแบบไทยๆ และ อาหารแบบไทยๆ ที่ทั่วโลกให้การยอมรับด้วย
แต่เชื่อมั้ยครับ บางไฟล์ทของการบินไทย พยายามเปิดแอร์ด้วยอุณหภูมิสูงจนร้อน ผู้โดยสารนอนไม่ได้ ถามได้ความว่า ที่ต้องเปิดแอร์ให้ร้อนเพราะต้องการประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิง เนื่องจากไม่ต้องการจะเอาผ้าห่มขึ้นเครื่องบินให้มาก เพราะต้องการประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิง
แต่สิ่งที่น่าสนใจก็คือ ในเมื่อนโยบายของรัฐบาลหลายรัฐบาลเน้นย้ำในเรื่อง ครัวไทยไปครัวโลก ก็น่าที่การบินไทย จะเป็นผู้นำร่องในเรื่องอาหารไทย เพื่อให้นักท่องเที่ยวที่ไม่เคยชิมอาหารไทย จะได้มีโอกาสชิมอาหารไทยที่มีรสชาติแบบไทยแท้จริงๆ
เพราะในปัจจุบัน มีร้านอาหารไทยมากมายที่เปิดต่างต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นในยุโรป หรือ อเมริกา ประกาศตนว่า เป็นร้านอาหารไทยแท้ๆ ทั้งๆที่ขายอาหารเวียตนาม หรือ อาหารลาวเป็นหลัก
(ไข่พะโล้ ถ้าไม่ใส่หมูสามชั้นก็ใส่เนื้อหมูก็ได้ อาหารประจำชาติไทยอีกอย่างหนึ่ง)
และพ่อครัวก็ไม่ใช่คนไทยเสียด้วย
เมื่อชาวต่างชาติที่ไม่เคยเดินทางมาประเทศไทย แต่ได้รับคำบอกเล่าจากเพื่อนฝูงมากมายว่า อาหารไทยอร่อยมาก ลองเข้าไปชิมอาหารในร้านอาหารไทยเหล่านี้ ก็ต้องพบกับความผิดหวัง
จนทำให้คิดว่า อาหารไทยที่ขึ้นชื่อลือชาว่าอร่อยนักหนา รสชาติไม่ได้เรื่องแบบนี้หรือ
(ห่อหมก อาหารไทยแท้ที่ฝรั่งก็ทานได้ รับรองว่าชอบทุกคน)
อาหารไทยที่อร่อยๆที่การบินไทยสามารถนำขึ้นไปเสริฟบนเครื่องได้ ไม่ว่าจะเป็น ผัดไทยกุ้งสด ที่คนต่างชาติชื่นชอบนักหนา ต้มยำกุ้ง ที่คนต่างๆชาติทุกคนจะต้องรู้จักทั้งในแง่อาหาร และ พิษสงร้ายกาจทางเศรษฐกิจเมื่อปีพ.ศ. 2540
ไก่ย่างส้มตำ ก็เป็นอาหารที่อร่อยมากอีกอย่างหนึ่งที่นักท่องเที่ยวทั่วโลกชอบกันมาก ห่อหมกที่เป็นเอกลักษณ์ของอาหารไทยที่ไม่มีใครเหมือน ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ที่แม้ประเทศเพื่อนบ้านจะมีก๋วยเตี๋ยวเช่นกัน แต่ก็ทำรสชาตินี้ไม่ได้
(หมูสะเต๊ะ ที่ของไทยอร่อยไม่แพ้หมูสเต๊ะของสิงคโปร์ และ อินโดนีเซีย)
แกงส้ม หรือ แกงเหลืองปลากะพง ใส่ในถ้วยเล็กๆแยกออกจากข้าวสวยก็สามารถประกาศให้คนต่างชาติรู้ว่า นี่คืออาหารไทยของพื้นที่ภาคใต้ หรือแม้แต่ บะหมี่แห้ง หรือ บะหมี่น้ำต้มยำ อาหารพื้นๆเสริฟง่ายดายยิ่งบนเครื่องบิน
(ผัดไทย กุ้งสดที่รับรองว่า ฝรั่งทุกคนต้องทานได้)
อาหารไทยเหล่านี้ การบินไทยจะต้องเสริฟ แบบรสชาติเข้มข้มในแบบไทยแท้ แต่ไม่จำเป็นต้องเผ็ด คนที่ได้ลองอาหารไทยบนเครื่องของสายการบินไทย สายการบินแห่งชาติ จะได้รู้ว่า รสชาติที่แท้จริงของอาหารไทยจะต้องเป็นแบบนี้
ถ้าจะอ้างว่า ฝรั่งไม่ชอบรสชาติอาหารไทยละก้อ ก็ไม่ควรจะทำโครงการ ครัวไทยไปครัวโลก อีกต่อไป
(ดูอาหารที่การบินไทยเสริฟแล้ว ใครพอจะบอกได้มั้ยว่า เป็นอาหารประจำชาติใด)
ก่อนจะจบ อดไม่ได้ที่จะพูดถึงความใส่ใจของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เพราะสังเกตเห็นว่า เจ้าหน้าที่สายการบินไทยรุ่นใหม่ๆขี้เกียจตัวเป็นขนจริงๆ
ผมนั่งเครื่องการบินไทยกลับจากฮ๊อกไกโด เมื่อวันที่ 18 ตุลาคม ที่ผ่านมา บนเครื่องบินมีพนักงานต้อนรับที่เป็นชาวญี่ปุ่นอยู่ 2 คนร่วมบริการมาด้วย เข้าใจว่า เพื่อเอาไว้บริการผู้โดยสารชาวญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ฟังภาษาไทยก็ไม่เป็น
ที่อดไม่ได้จนต้องเอามาพูดก็คือ ตลอดเวลาที่บินประมาณ 7 ชั่วโมง มีแต่เจ้าหน้าที่ต้อนรับที่เป็นชาวญี่ปุ่น 2 คนที่เดินให้บริการเสริฟเครื่องดื่มผู้โดยสารทั้งลำอยู่เท่านั้น พนักงานคนไทยไม่รู้ไปไหนกันหมด
(แกงเหลือง หรือ แกงส้ม ทำให้อร่อยแต่ไม่เผ็ดได้)
ที่แย่ก็คือ ทีวีที่ให้บริการแต่ละที่นั่งก็เสียหายใช้การไม่ได้อีกเกือบครึ่งลำ ก็ได้พนักงานบริการชาวญี่ปุ่นนี่แหละ ที่คอยวิ่งไปวิ่งมาช่วยแก้ไข รีเซ็ตเครื่องให้ แต่จนแล้วจนรอดก็ใช้งานไม่ได้อยู่ดี
มิน่า นายแพทย์ ประเสริฐ ปราสาททองโอสถ ถึงได้ออกมาวิพากษ์วิจารณ์การบริการของพนักงานต้อนรับของการบินไทย จนพนักงานการบินไทยออกมาโวยวายว่า จะเอาหวงหรีดไปประท้วง
นี่ยังไม่ได้พูดถึงวิธีการไหว้ของพนักงานต้อนรับที่ไหว้เหมือนไม่เต็มใจ อย่างหนักงานชายบนเที่ยวบินจากฮ๊อกไกโด เที่ยวบินเดียวกันนี้ ยืนไขว้ขาแบบไข่วห้างไหว้ผู้โดยสารตอนลงจากเครื่อง
(จุดแข็งของคนไทยก็คือ ความอ้อนช้อยของการไหว้ กำลังจะถูกพนักงานการบินไทย ทำให้กลายเป็นจุดด้อยแล้ว)
ก็ไม่รู้ว่า เจ้าประคุณรุนช่องผ่านการอบรมมาได้อย่างไร
คราวหน้าแนะนำให้ไปหลบในห้องน้ำ อย่าเสนอหน้ามาทำท่าบัดซบทำร้ายวัฒนธรรมไทยอีกเลย
