ซอกซอนตะลอนไป (7 กุมภาพันธ์ 2557)
ดัลลัส วันที่ฟ้าอเมริกามืดมิด(2)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
เมืองดัลลัส มลรัฐเท็กซัส 11 นาฬิกาเศษของเช้าวันที่ 22 พฤศจิกายน ปีค.ศ. 1963
เครื่องบินของประธานาธิบดีใช้เวลาเพียง 30 นาที บินจากฟอร์ท เวิร์ธ ก็ร่อนลงแตะรันเวย์ของสนามบิน เลิฟ ฟิล์ด (LOVE FIELD AIRPORT) ในเมืองดัลลัส เพื่อนำประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี้ และ สุภาพสตรีหมายเลข 1 พร้อมด้วยรองประธานาธิบดี และภริยามาปฎิบัติภารกิจที่นี่
ผู้ที่รอให้การต้อนรับก็คือ คณะกรรมการที่นำโดย เอิร์ล คาเบลล์(EARL CABELL) นายกเทศมนตรีเมืองดัลลัส
สุภาพสตรีหมายเลข 1 ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นด้วยช่อกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ เข้ากันกับชุดสีชมพู และ หมวกสีชมพูของเธอพอดี
(ผู้คนมารอต้อนรับประธานาธิบดีกับอย่างอบอุ่น)
อีกครั้งที่ประธานาธิบดีไม่เชื่อฟังคำแนะนำของหน่วยรักษาความปลอดภัย ด้วยการเดินไปทักทายกับประชาชนที่มารอต้อนรับ
หน่วยรักษาความปลอดภัยได้กลิ่นอะไรไม่ดีหรือไม่
หลังจากทักทายกับผู้ที่มาต้อนรับเรียบร้อย ขบวนรถของประธานาธิบดี ก็พร้อมที่จะออกเดินทาง รถของประธานาธิบดีเป็นรถลิมูซีน 3 แถวที่นั่ง ยี่ห้อ ลินคอล์น สีดำ แบบ เปิดหลังคาได้
ประธานาธิบดี นั่งในแถวที่นั่งสุดท้าย ที่นั่งแถวกลางเป็นของ จอห์น คอนแนลลี่(JOHN CONNELLY) ผู้ว่าการรัฐเท็กซัส กับ ภริยา ในขณะที่ รองประธานาธิบดี จอห์นสัน อยู่ในรถอีกคันที่ตามหลังมา
เนื่องจาก ฝนที่ตกมาแต่เช้าในดัลลัส ได้ขาดเม็ดแล้ว และ แสงอาทิตย์ค่อยๆเจิดจ้ามากขึ้น ท่านประธานาธิบดี จึงบอกให้เปิดหลังคาคลุมรถออก เพื่อว่า ประชาชนจะได้มีโอกาสทักทายกับท่านได้อย่างเต็มที่
ผมสงสัยว่า หากวันนั้นฝนไม่ขาดเม็ด และ หลังคารถยนต์ไม่ถูกเปิดออก เคนเนดี้จะถูกลอบสังหารหรือไม่ หรือ มันเป็นไปตามชะตากรรมที่ไม่อาจเลี่ยงได้
ไม่พบว่า ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของประธานาธิบดี ได้คัดค้านเรื่องการเปิดประทุนรถยนต์หรือไม่
แล้วขบวนรถยนต์ของประธานาธิบดี และ รองประธานาธิบดี ก็เคลื่อนออกจากสนามบิน เลิฟ ฟิลด์ เพื่อเดินทางเข้าเมือง ขณะนั้นเป็นเวลา 11.52 น.
ขบวนรถจะวิ่งเข้าเมืองบนระยะทางประมาณ 16 กิโลเมตร โดยมีจุดหมายปลายทางที่ ดัลลัส เทรด มาร์ท (DALLAS TRADE MART) ซึ่งประธานาธิบดีมีกำหนดการที่จะกล่าวสุนทรพจน์ และรับประทานอาหารเที่ยงที่นั่น
กำหนดการเดิมบอกว่า ขบวนของประธานาธิบดีจะถึง ดัลลัส เทรด มาร์ท เวลา 12.15 น. แต่สุดท้าย จอห์น เอฟ เคนเนดี้ ก็เดินทางไม่ถึง ดัลลัส เทรด มาร์ท
ตลอดทาง มีประชาชนไม่น้อยกว่า 2 แสนคนที่มารอให้การต้อนรับ และ โห่ร้องแสดงความยินดีต่อเขา
กำหนดการเดิมก็คือ ขบวนรถจะไม่หยุดที่ไหนเลยตามคำแนะนำของฝ่ายรักษาความปลอดภัย แต่ท่านประธานาธิบดี ก็ฝ่าฝืนคำแนะนำของฝ่ายรักษาความปลอดภัย ด้วยการหยุดรถเพื่อทักทายกับฝูงชนที่มารอต้อนรับท่าน 2 ครั้งด้วยกัน
ครั้งหนึ่งก็คือ ที่โรงเรียนชั้นประถมของ ST. ANNE’S CATHOLIC SCHOOL ที่มีเด็กนักเรียนมารอพบกับประธานาธิบดีของเขา
(เด็กนักเรียนชันประถมที่ประธานาธิบดี สั่งให้หยุดรถเพื่อทักทาย)
แต่ก็ไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้น
ขบวนรถของเคนเนดี้ วิ่งเข้ามาในเขต ดาวน์ ทาวน์ หรือ ใจกลางเมือง มาตามถนนหลัก (MAIN STREET) แล้วก็ไปเลี้ยวขวาที่ถนนฮูสตัน(HOUSTON STREET) วิ่งไปได้อีกประมาณเกือบร้อยเมตร ก็มาถึงสี่แยกที่เรียกกันว่า ดีลลีย์ พลาซ่า(DEALLEY PLAZA) ประชาชนสองข้างทางยังเนืองแน่น
(ขบวนรถของประธานาธิบดีที่ผ่านเข้าไปในใจกลางเมืองดัลลัส)
นางคอนเนลลี ภริยาของผู้ว่าการรัฐ ได้หันมาหาประธานาธิบดี แล้วพูดว่า
“ตอนนี้ ท่านคงพูดไม่ได้แล้วนะคะว่า ชาวดัลลัสไม่ชอบท่าน”
เคนเนดี้ตอบไปว่า “ชัดเจนอยู่แล้ว” (THAT IS VERY OBVIOUS)
(รถเปิดประทุนของประธานาธิบดี บนถนนที่เต็มไปด้วยประชาชนที่มาต้อนรับ)
ขบวนรถเลี้ยวซ้ายอีกครั้ง เข้าสู่ถนน เอล์ม(ELM STREET) เพื่อไปเข้า สเตมมอนส์ ฟรีเวย์(STEMMONS FREEWAY) เพื่อต่อไปยัง ดัลลัส เทรด มาร์ท
(หนึ่งในภาพเกือบจะสุดท้ายของประธานาธิบดี ไม่มีใครคาดคิดว่า ชะตากรรมของท่านจะจบลงแบบนี้)
ขณะนั้นเป็นเวลา 12.29 น. เสียงปืนแผดลั่นขึ้นมา 3 นัดซ้อน เกิดโกลาหลกันขนานใหญ่ ประธานาธิบดีจอห์น เอฟ เคนเนดี้ ล้มฟุบลง
พร้อมกับ ท้องฟ้าของประเทศสหรัฐอเมริกา ก็มืดสนิทลงในฉับพลัน
อ่านต่อสัปดาห์หน้าครับ
