ลาส เวกัส เมืองคนบาปที่ไม่เคยหลับ

ซอกซอนตะลอนไป    (27 ธันวาคม 2556)

ลาส เวกัส  เมืองคนบาปที่ไม่เคยหลับ

โดย   เสรษฐวิทย์  ชีรวินิจ 

               มีผู้ให้ฉายาแก่เมือง ลาส เวกัส(LAS VEGAS) ของรัฐเนวาดา สหรัฐอเมริกาว่า  เป็นเมืองหลวงแห่งความบันเทิงของโลก  เป็นเมืองตากอากาศที่มีความโดดเด่นในเรื่องของ  การพนัน  การช้อปปิ้ง  และ อาหารการกิน 

               ลาส เวกัสเป็นเมืองใหม่มาก  เริ่มก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาเป็นเมืองตั้งแต่ 111 ปีที่แล้วเท่านั้น   คือนับตั้งแต่มีการสร้างทางรถไฟเข้ามาถึงที่นี่ในปีค.ศ. 1905   และใช้เวลาเพียงไม่ถึงร้อยปีก็ทำให้เมืองนี้เป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก   ถือเป็นเมืองที่มีอัตราการเจริญเติบโตที่เร็วที่สุดในศตวรรษที่ 20   

               เนื่องจากภูมิประเทศของรัฐเนวาดา ส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย  ทำให้อุณหภูมิของเวลากลางวัน  แตกต่างจากอุณหภูมิของเวลากลางคืนอย่างมากทีเดียว  และ น้ำเป็นสิ่งมีค่าหายากมาก  จนกระทั่งรัฐบาลกลางได้สร้างเขื่อนฮูเวอร์เสร็จ ในปีค.ศ.1935 เพื่อเป็นแหล่งน้ำให้แก่พื้นที่เขตทะเลทรายเหล่านี้

               ความแห้งแล้งขาดแคลนน้ำของลาส เวกัส สังเกตได้ง่ายๆจากบ้านจัดสรรทั้งหลายในเมือง  ไม่มีบ้านใดที่จะเหลือพื้นที่ในอาณาบริเวณบ้านเพื่อปลูกหญ้า ปลูกต้นไม่เลย 

               เรียกว่า   ถัดจากตัวบ้าน ก็ถึงพื้นคอนกรีตทันที

               เหตุนี้  รัฐเนวาดาจึงเลือกที่จะทำธุรกิจหาเงินแบบง่ายๆ  ด้วยการเล่นกับกิเลสของมนุษย์  คือ ความใฝ่ฝันอยากร่ำรวยแบบชั่วข้ามคืน  หรือ  การพนันนั่นเอง

ดังนั้น   รัฐเนวาดา จึงกำหนดให้การพนันเป็นสิ่งถูกกฎหมาย  ทั้งๆที่รัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งเป็นรัฐที่มีพรมแดนติดกัน กำหนดว่า  การเล่นการพนันเป็นความผิดตามกฎหมาย  

เพียงแค่เดินก้าวเดียวข้ามพรมแดน  กฎหมายก็แทบจะเหมือนกับคนละประเทศกันเลยทีเดียว    

               เมื่อเข้าสู่เขตรัฐเนวาดา  เขาจะพยายามดูดเงินจากกระเป๋าเงินนักท่องเที่ยวทุกที่  ทุกเวลา   ไม่เว้นแม้กระทั่ง  ทางเข้าห้องน้ำ หรือ ขณะรอคิวเข้าไปทางอาหารในโรงแรมใหญ่ๆก็ตาม  

               เพราะฉะนั้น  การท่องเที่ยวในรัฐเนวาดา จึงต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งเป็นพิเศษ ถึงจะรอดชีวิตออกมากได้พร้อมทั้งเงินในกระเป๋าครบถ้วน

               แล้วคนที่ไม่ชอบเล่นการพนัน   เขามาทำอะไรกันที่ ลาส เวกัส

               อย่างที่ผมได้พูดมาข้างต้นว่า   ลาส เวกัส ได้รับการยอมรับจากทั่วโลกว่า   เป็นเมืองหลวงแห่งความบันเทิง   ทั้งนี้เพราะที่ลาส เวกัส มีโชว์ทั้งคอนเสิร์ตจากนักร้องดังๆ   การแสดงมายากลจากยอดมายากลดังๆของโลก  หรือ  การแสดงโชว์ที่แสนจะอลังการ์บนเวทีขนาดใหญ่

               นักร้องดังๆที่เคยมาสร้างสีสันให้แก่ ลาส เวกัส  หากนับเรื่อยมาตั้งแต่ในยุคอดีตก็เห็นจะเป็น  นักร้องอมตะนิรันดร์กาล  แฟร้ง ซินาตร้า(FRANK SINATRA)  กับ เพื่อนๆในกลุ่ม RAT PACK อันประกอบด้วย  ดีน มาร์ติน(DEAN MARTIN)  แซมมี่ เดวิส จูเนี่ยร์(SAMMY DAVIS JR)  โจอี้ บิชอป(JOEY BISHOP)  และ  ปีเตอร์ ลอว์ฟอร์ด (PETER LAWFORD) 

               หรือ นักร้องราชาร็อค แอนด์ โรล อย่าง เอลวิส เพรสลีย์(ELVIS PRESLEY)  ก็เคยมาแสดงคอนเสิร์ตที่โรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนล เมื่อปีพ.ศ. 2512 เป็นจำนวนถึง 57 รอบ  

               ไม่นับดารานักร้องน้อยใหญ่อื่นๆทั้งในยุคอดีต จนถึงยุคปัจจุบัน  ไม่ว่าจะเป็น ดอลลี่ พาร์ตัน ,ซีลีน ดีออน  หรือ แม้แต่วงนักร้องที่แสดงเลียนแบบนักร้องดังๆในอดีต  ไม่ว่าจะเป็นคณะเดอะ บีเทิล เป็นต้น

               เรียกว่า  ใครก็ตามที่ได้ขึ้นเวทีโชว์ในลาส เวกัส  ถือว่า  โด่งดังแล้ว   

แต่นักร้องคนที่ผมจะต้องพูดถึงก็คือ  ดอนนี่ และ มารี ออสมอนด์(DONNY AND MARIE OSMOND)  นักร้องคู่พี่น้องที่จับมือกันโด่งดังมาตั้งแต่เมื่อกว่า 40 ปีที่แล้ว  

               เมื่อสองปีที่แล้วเมื่อผมมาที่ลาส เวกัส  ก็ได้เห็นทั้งสองคนแสดงคอนเสิร์ตที่นี่แล้ว  และในปีนี้   ทั้งคู่ก็ยังแสดงคอนเสิร์ทอยู่เช่นเดิม   และยังได้รับการโหวตว่าเป็นคอนเสิร์ตยอดนิยมตลอดกาล

               ใครอยากจะไปดูทั้งสองแสดงคอนเสิร์ตต้องสอบถามเวลาแสดงของทั้งคู่เสียก่อน  เพราะว่าไม่ได้แสดงทุกวัน 

               นอกจากนี้   ใครที่ชื่นชอบการแสดงมายากล  ก็สามารถมาชมได้ที่นี่  ไม่ว่าจะเป็นการแสดงของ เดวิด คอปเปอร์ฟิลด์  และคนอื่นๆ

               ในเดือนธันวาคม และน่าจะถึงเดือนมกราคม   มีการแสดงมายากลของนักมายากล 2 คนที่ผมชอบมากก็คือ เพนน์ กับ เทลเลอร์ (PENN & TELLER)   ซึ่งแสดงที่โรงแรม ฮาราห์ (HARRAH)

               ใครที่ยังไม่รู้จักนักมายากลสองคนนี้ ลองคลิ๊กเข้าไปดูในลิงค์ยูทิว ก็จะได้พบกับการแสดงของคนทั้งสองครับ   

               นอกจากคอนเสิร์ตที่ว่านี้แล้ว  ก็ยังมีการแสดงแบบอลังการ์ตื่นตาตื่นใจ  ด้วยระบบแสงเสียง และการเต้นระบำของนักเต้นจำนวนมากบนเวที    คล้ายๆกับการแสดงที่โรงละครลิโด้ ในกรุงปารีส 

               สนนราคาค่าบัตรผ่านประตูก็จะอยู่ประมาณ 100 เหรียญขึ้นไป

               เมื่อชมการแสดงเรียบร้อยแล้ว   ลาส เวกัส ก็รอดูดเงินจากกระเป๋าของนักท่องเที่ยวด้วยร้านช้อปปิ้งมากมายในเมือง   และหากยังไม่หนำใจ  ก็สามารถไปต่อได้ที่ OUTLET  หรือ แหล่งระบายสินค้าราคาถูกที่ไม่ผ่านมาตรฐาน  ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสินค้าแบรนด์ เนม ดังๆของอเมริกาทั้งนั้น 

               ถ้ารอดพ้นจากการเสียเงินในบ่อนการพนัน  ก็คงจะมาหมดที่เอ้าท์เล็ตนี่แหละครับ