ซอกซอนตะลอนไป (28 กรกฎาคม 2567)
ชีวิตพลิกผันเพราะพวงมาลัยพวงเดียว(ตอน2)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
ปี 1959 เนห์รู นายกรัฐมนตรีคนแรกของอินเดียได้ประกาศว่า เขาจะเดินทางไปทำพิธีเปิดเขื่อนปานเชต (PANCHET DAM) ซึ่งตั้งอยู่บนแม่น้ำดาโมดาร์(DAMODAR RIVER) ในอำเภอปานเชต จังหวัดธานบาด รัฐจาร์คฮาน
ถือเป็นการโครงการแรกๆที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาประเทศอย่างยิ่ง เป็นโครงการที่ประกอบไปด้วยเครือข่ายของเขื่อนกักน้ำ และ โรงงานผลิตไฟฟ้าทั้งแบบกังหันน้ำ(HYDROLELECTRIC PLANT) ควบคู่กับ ระบบไฟฟ้าพลังความร้อน (THERMAL PLANT) เพราะในลุ่มน้ำแห่งนี้ มีถ่านหินเป็นทรัพยากรจำนวนมหาศาล
(เขื่อนปานเชต ที่นายเนห์รู เดินทางไปทำพิธีเปิดในปี 1959 – ภาพจากวิกิพีเดีย)
ในขณะที่อินเดียกำลังก้าวเข้าสู่การเป็นชาติอุตสาหกรรม ซึ่งต้องใช้พลังงานไฟฟ้าเป็นจำนวนมาก
ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีของชาวอินเดียอย่างยิ่ง เพราะในวันนั้น เขื่อนใหญ่ที่เมืองอัสวานของอียิปต์ ในปี 1971 ถือเป็นเขื่อนที่ใหญ่ที่สุดในโลกยังไม่ได้ลงมือสร้างด้วยซ้ำ
องค์การบริหารจัดการลุ่มน้ำดาโมดาร์ (DAMODAR VALLEY CORPORATION) ตัวย่อว่า DVCซึ่งเป็นองค์กรที่มีหน้าที่ดูแลจัดการเขื่อนดังกล่าว จึงรีบเตรียมการต้อนรับนายกรัฐมนตรีอย่างเต็มที่ให้สมเกียรติ
DVC ได้คัดเลือกเจ้าหน้าที่ขององค์กรจำนวนหลายคน ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับในแถวหน้าสุด มีทั้งชายและหญิง ผู้ชายที่ถูกเลือกมีชื่อว่า ราวาน มานจฮี (RAVAN MANJHII) ส่วนผู้หญิงที่ถูกเลือกมีชื่อว่า บุดห์นี มานจฮิยาน(BUDHNI MANJHIYAIN)
(ภาพถ่ายของ บุดห์นี กับ นายกรัฐมนตรีเนห์รู ในปี 1959 – ภาพจากวิกิพีเดีย)
ขณะนั้น บุดห์นี มานจฮิยาน อายุ 15 ปีเท่านั้น
การต้อนรับเป็นไปตามปกติ และ ตามประเพณีของชาวอินเดีย
ประเพณีหนึ่งที่ขาดไม่ได้ แม้จนกระทั่งทุกวันนี้ก็คือ การมอบพวงมาลัยดอกไม้สดให้แก่แขกผู้มาเยือน
มาลัย เป็นคำในภาษาสันสกฤต ที่ยืมมาจากภาษาบาลี ที่ถูกใช้กันบ่อยมากในศาสนาฮินดู มีใช้ทั้งในรูปแบบหรือนัยยะที่ดี และ โหดร้าย
(รูปปั้นที่ทำจากกระดาษและดิน ของพระแม่ทุรคา ในพิธีเฉลิมฉลอง ทุรคา บูชา ที่กอลกัตตา-ภาพโดยผู้เขียน)
นัยยะที่โหดๆสักหน่อยก็คือ พวงมาลัยหัวกะโหลกมนุษย์ของพระแม่ทุรคา และ พระแม่กาลี ซึ่งทั้งสองปางนี้อาจจะถือว่าเป็นองค์เดียวกันก็ได้
เทศกาลทุรคาบูชา(DURGA PUJA) จะจัดขึ้นทุกปีในรัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดีย ในราวเดือนตุลาคม เป็นเทศกาลที่เต็มไปด้วยสีสรร และ ความสนุกสนานมาก ใครยังไม่เคยไปผมขอแนะนำให้ลองไปชมสักครั้งที่เมืองกอลกัตตา สำหรับปี 2024 จะตรงกับวันที่ 9 ถึง 13 ตุลาคมครับ
หรือแม้กระทั่ง พวงมาลัยของบุคคลในประวัติศาสตร์ทางศาสนาพุทธเช่น องคุลีมาน ก็สวมมาลัยที่ทำด้วยนิ้วของมนุษย์
แต่มาลัยที่ใช้ในตามความเชื่อของศาสนาฮินดู จะทำด้วยดอกไม้ที่จำแนกแยกแยะออกไปตามประเภท ว่าในโอกาสใดจะใช้ดอกไม้อะไร เช่น ดอกบัวเป็นดอกไม้ที่ใช้ในการบูชาทั่วไปในหลายๆศาสนาของอินเดีย เช่น ฮินดู พุทธ และ เชน
(ดอกลำโพงม่วง ดอกไม้โปรดของพระศิวะ – ภาพจากวิกิพีเดีย)
บูชา พระศิวะ จะใช้ดอก Datura หรือ ที่เรียกว่า ดอกลำโพงม่วง ซึ่งเป็นดอกไม้มีพิษ ในขณะที่ ดอกไม้ที่ใช้ในการบูชา หนุมาน ก็คือ ดอกมะลิ ในขณะที่ ดอกไม้ หรือ ใบไม้ที่จะถวายแด่พระกฤษณะ ก็คือ ดอก หรือ ต้นกะเพรา
พบกันใหม่สัปดาห์หน้าครับ
