มหาราชา-นาวาบ-และนิซาม คนแปลกคน(ตอน9)

ซอกซอนตะลอนไป                           (3 มีนาคม 2567)

มหาราชา-นาวาบ-และนิซาม คนแปลกคน(ตอน9)

โดย   เสรษฐวิทย์  ชีรวินิจ

ผมได้เล่าเรื่องราวของ มหาราชา และ นิซาม ไปหลายตอน  สำหรับตำแหน่งนาวาบ  ผมจะเล่าต่อในโอกาสต่อไปครับ

เพราะทั้งมหาราชา และ  นิซาม  เป็นตำแหน่งเจ้าชีวิตของคนทั้งแผ่นดิน  จึงทำให้พระองค์มีความเชื่อมั่นในตัวเองมาก   มากจนเข้าข่ายหลงตัวเองได้  จนไม่ฟังเสียงทัดทานจากใครทั้งสิ้น

เพราะบุคลิคภาพแบบนี้นี่เอง  ทำให้การลงเอยของคนเหล่านี้ไม่ค่อยสวยนัก


(มหาราชา ไจ ซิงห์ แห่ง อัลวาร์  – ภาพจากวิกิพีเดีย)

ขอเริ่มด้วย  มหาราชาไจ ซิงห์ พราบฮาการ์ ผู้เป็นมหาราชาของรัฐเจ้าชายแห่งอัลวาร์  ผู้มีวีรกรรมที่สร้างความสั่นสะเทือนให้แก่บริษัทรถยนตร์ยักษ์ใหญ่ โรลลส์ รอยส์ ของอังกฤษมาแล้ว    ด้วยการสั่งซื้อรถยนต์รวดเดียว 3 คัน  เพื่อเอาไปทำเป็นรถกวาดขยะ

พระองค์ดำรงตำแหน่งมหาราชาแห่งอัลวาร เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 1892   ขณะที่มีอายุได้เพียง 10 ขวบเท่านั้น  และครองราชอยู่นาน 45 ปี จนถึงปี 1937    หลังจากที่ถูกบีบให้จำต้องสละราชบัลลังก์ให้แก่ญาติของพระองค์  เทจ ซิงห์ พราบฮาคาร์ บาฮาดูร์ (TEJ SINGH PRABHAKAR BAHADUR) ขึ้นดำรงตำแหน่งมหาราชาคนต่อไปแทน


(มหาราชา สไว เทจ ซิงห์ ผู้สืบทอดบัลลังค์ต่อจาก มหาราชา ไจ ซิงห์ – ภาพจากกูเกิล)

ทั้งๆที่ในขณะนั้นพระองค์มีอายุเพียง 54 ปีเท่านั้น   ซึ่งถือว่ายังมีสุขภาพแข็งแรงเพียงพอที่จะครองราชต่อได้อยู่

ว่ากันว่า   พระองค์เป็นคนฉลาดที่ได้รับการศึกษาสูงในแบบของอังกฤษ  ทรงพูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก   และ  จัดว่าพระองค์เป็นคนมีเสน่ห์มากคนหนึ่ง 

แต่อาจจะเป็นเพราะขึ้นครองราชตั้งแต่ยังเด็กขณะอายุเพียง 10 ขวบ   พระองค์จึงอาจจะพลาดโอกาสในการฝึกงาน หรือ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ และ สะสมคุณสมบัติของการเป็นมหาราชา  หรือ  ผู้ปกครองที่ดีก่อนที่จะขึ้นครองราช

พระองค์จึงมีบุคลิคแบบ  “ห้าวเป้ง”  ไม่ใคร่ยอมใคร  และ  ไม่ค่อยเปิดรับฟังความคิดเห็นของใครก็ตามที่ไม่เหมือนกับพระองค์

นอกจากวีรกรรมของการซื้อรถโรลลส์ รอยส์ ขณะที่พระองค์มีอายุ 38 ปีแล้ว  พระองค์ยังสร้างความปวดหัวให้แก่บรรดาผู้ปกครองชาวอังกฤษทั้งหลายอยู่พอสมควร   โดยเฉพาะในช่วงท้ายของการเจรจาเพื่อนำไปสู่การประกาศอิสรภาพของอินเดีย

ในที่สุด   ฟางเส้นสุดท้ายของความอดทนของอังกฤษก็มาถึง

มหาราชา แห่ง อัลวาร์   ทรงเกลียดหมาเป็นอย่างมาก  อาจเรียกได้ว่า  “ขยะแขยง” ด้วยซ้ำ   พระองค์จะไม่ยอมให้ใครนำหมาเข้ามาในพระราชวังของพระองค์โดยเด็ดขาด  


(พระราชวังของ มหาราชา ไจ ซิงห์ – ภาพเว็บไซต์ BONHAMS)

เรื่องนี้  ใครที่เกลียดกลัวหมา  หรือ  มีประสบการณ์ที่ไม่ดีจากหมา  หรือ เป็นคนแพ้ขนหมา  แพ้กลิ่นของหมา  ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจได้

แต่พระองค์เป็นมนุษย์พันธุ์พิเศษที่เกลียดหมาอย่างเข้ากระดูกดำก็ว่าได้  ซึ่งไม่ผิด

เหตุการณ์ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้   ไม่ปรากฎข้อมูลว่าเกิดขึ้นในปีไหน   เพราะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในสังคมระดับสูง  ซึ่งยากที่คนนอกจะเข้าไปรับรู้ได้   และไม่มีสื่อมวลชนไหนที่จะเป็นสักขีพยานได้เหมือนปัจจุบันนี้

แต่น่าเชื่อได้ว่า  เหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างปี 1931 ถึง 1936

เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร ติดตามต่อได้ในสัปดาห์หน้าครับ  

Posted in ซอกซอนตะลอนไป โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ and tagged , , , .