ซอกซอนตะลอนไป (14 สิงหาคม 2565)
นายกรัฐมนตรี ผู้ถูกไล่ออกจากห้องเช่า เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า(ตอน2)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
บรรดารัฐมนตรี และ เพื่อนที่รู้จักกันในอดีตที่ไปพบเขาที่บ้านเช่า ต้องขอร้องแกมบังคับให้ นายกุลจาริลาล นันดา รับเงิน 500 รูปีต่อเดือนนี้ แม้ว่า เงิน 500 รูปีในปีค.ศ. 1992 ไม่ได้มากมายอะไรเลย
อันที่ เงิน 500 รูปีต่อเดือนถือว่าน้อยมากในวันนั้น แทบจะไม่สามารถใช้ชีวิตเดือนชนเดือนได้อยู่แล้ว
หลายท่านอาจจะสงสัยว่า เขาไม่มีญาติพี่น้อง หรือ ลูกหลานใดๆที่พอจะช่วยเหลือเขาได้เลยหรือ
คำตอบก็คือ มี แต่ทำไม ไม่มีความช่วยเหลือใดๆมาถึงเขาเลย เรื่องนี้ผมจะเล่าต่อในตอนถัดไปครับ
แต่ตอนนี้ขอเล่าเรื่องราวความเป็นมาของนายกุลจาริลาล นันดา เสียก่อน
เขาเกิดในแคว้นปัญจาบ ซึ่งปัจจุบันนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศปากีสถาน จบปริญญาตรีทางด้านเศรษฐศาสตร์ เชี่ยวชาญในเรื่องกฎหมายแรงงาน เคยทำงานด้านวิจัยเรื่องปัญหาการจ้างงานมาตั้งแต่อยู่ในมหาวิทยาลัย อัลลาฮาบาด(ALLAHABAD UNIVERSITY) ในรัฐอุตตรา ประเทศ ระหว่างปีค.ศ. 1920-1921
จากนั้น เขาก็ไปทำงานในมหาวิทยาลัย NATIONAL COLLEGE ที่เมืองบอมเบย์ ในฐานะศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์ในปีค.ศ. 1992
ต้องไม่ลืมว่า ในช่วงนั้นอินเดียเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ ที่ปกครองอินเดียอย่างโหดร้าย
ปีเดียวกันนั้นเอง เขาได้เข้ารวมขบวนการเรียกร้องเอกราชจากอังกฤษ ซึ่งเป็นสาเหตุของการได้รับเงินบำนาญเดือนละ 500 รูปี หลังจากที่ประเทศอินเดียได้รับเอกราชจากอังกฤษ
(การเดินเพื่อประท้วงเรื่องเกลือ หรือ SATYAGRAHA ที่นำโดย มหาตมะ คานธี – ภาพจากกูเกิ้ล)
จากนั้นก็เข้ามาร่วมทำงานกับ สมาคมแรงงานโรงทอผ้าในเมืองอาเมดาบาด ในรัฐกุจราฐ ทำให้เขาถูกอังกฤษจับไปคุมขังหลายครั้ง เช่น ในช่วงที่เขาเข้าร่วมเดินประท้วงเพื่อเรียกร้องสิทธิในการทำเกลือของชาวอินเดีย(SATYAGRAHA)ร่วมกับ มหาตมะ คานธี เป็นต้น
ตอนนั้น เกลือเป็นสินค้าต้องห้าม ผูกขาดไว้ให้แก่รัฐบาลอังกฤษในการผลิตแต่เพียงผู้เดียว ชาวอินเดียจะต้องควักเงินซื้อเกลือจากอังกฤษ ทั้งที่เกลือนั้นผลิตจากน้ำเกลือในอินเดียด้วยซ้ำ
หลังจากอินเดียได้รับอิสรภาพจากอังกฤษ เขาก็ได้รับเลือกตั้งให้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในปีค.ศ. 1957 และได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีแรงงาน หลังจากนั้น เขาก็ได้รับเลือกตั้งให้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรอีกครั้งในปี ค.ศ. 1962 และดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีแรงงาน และ การจ้างงานในช่วงปีค.ศ. 1962-1963
และดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกิจการภายใน(MINISTER FOR HOME AFFAIRS) ระหว่างปีค.ศ. 1963-1966
(เยาวหะราล เนห์รู กับ คานธี – ภาพจากวิกิพีเดีย)
ในช่วงนั้น อินเดียปกครองโดยพรรคคองเกรส ของตระกูลคานธี โดยมีนายเยาวหะราล เนห์รู (JAWAHARLAL NEHRU) เป็นนายกรัฐมนตรีมาตั้งแต่อินเดียได้รับอิสรภาพจากอังกฤษในปีค.ศ. 1947 เรื่อยมายาวนานถึง 18 ปี
เนห์รู เริ่มป่วยมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1962 จนกระทั่งวันที่ 26 พฤษภาคม ปีค.ศ.1964 เขาเริ่มรู้สึกไม่สบายมาก แต่ก็ไม่ได้พบแพทย์
เขาเข้านอนตอน 23.30 น. ตามปกติ และตื่นตอน 06.30 น. เขารู้สึกปวดที่หลังอย่างมาก หลังจากที่แพทย์ตรวจดูอาการ หลังจากนั้นไม่นาน อาการป่วยของเขาก็ทรุดลงอย่างฉับพลัน และเสียชีวิตอย่างกระทันหันในเวลา 13.44 น. ของวันที่ 27 พฤษภาคม
รัฐสภาลงมติให้นายกุลจาริลาล นันดา ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีชั่วคราว (CARETAKER PRIMINISTER หรือ INTERIM PRIMINISTER) ซึ่งกฎหมายกำหนดให้มีเวลาเพียง 13 วันเท่านั้น
(ลาล บาฮาดูร์ ชาสตรี – นายกรัฐมนตรีของอินเดีย- ภาพจากวิกิพีเดีย)
ชะตากรรมของนาย กุลจาริลาล นันดา ซ้ำร้อยอีกครั้ง แต่จะซ้ำรอยอย่างไร โปรดติดตามในสัปดาห์หน้าครับ
สนใจร่วมเดินทางเจาะลึกอินเดีย กุจราฐ โอดิสสา และ กอลกัตตา กับผม ระหว่างวันที่ 16 -23 ตุลาคมนี้ เชิญติดต่อได้
http://www.whiteelephanttravel.co.th/wp-content/uploads/2022/06/INDIA-AHMEDABAD-OCT-2022.pdf
