เซี๊ยะเหมิน – เมืองจีน ที่ไม่เหมือน เมืองจีน

ซอกซอนตะลอนไป    (1 พฤศจิกายน 2556)

เซี๊ยะเหมิน –  เมืองจีน ที่ไม่เหมือน  เมืองจีน

โดย   เสรษฐวิทย์  ชีรวินิจ 

               เซี่ย เหมิน(XIA MEN) เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ริมชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกของประเทศจีน   ขึ้นอยู่กับมณฑลฝูเจี้ยน(FUJIAN)  ภาษาพูดหลักภาษาหนึ่งของมณฑล ฝูเจี้ยน ก็คือ ภาษาฮกเกี้ยน

ตรงกันข้ามกับเมืองเซี่ย เหมิน ก็คือ เกาะคีมอย ของไต้หวัน โดยมีช่องแคบไต้หวันที่มีความกว้างเพียง 10 กิโลเมตร เป็นตัวกั้น   ถ้านั่งเรือจากเซี่ย เหมินไปเกาะ คีมอย  ก็ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น  

               จึงทำให้ เซี่ย เหมิน  มีภาษาถิ่นซึ่งเป็นภาษาดั่งเดิมของชาวไต้หวัน ก็คือ  ภาษาหมิน หนาน (MIN NAN) เรียกเมืองเซี่ย เหมิน ว่า  อามอย(AMOY)  หรือ  เอ้ มึ้ง (E MNG)   

               ที่มาของคำว่า  เซี่ย เหมิน มาจากภาษาจีนกลาง  ที่แปลว่า  ประตูด้านล่าง  แต่ต่อมาภายหลัง  มีการเปลี่ยนตัวเขียนภาษาจีนเสียใหม่  แต่ยังคงเสียงแบบเดิม  ทำให้ความหมายเปลี่ยนไป แปลได้หลายทางด้วยกัน   คือ  ฤดูร้อน  หรือ คฤหาสน์ใหญ่

               ดังนั้น   ความหมายของชื่อ เซี่ย เหมิน โดยทั่วไป จึงมักจะหมายความว่า  ประตูของคฤหาสน์ใหญ่ 

               เนื่องจากเป็นเมืองที่เพิ่งจะเติบโตหลังจากประเทศจีนเปิดประเทศในสมัยของ เติ้ง เสี่ยว ผิง    จึงมีผู้คนจากหลากหลายแห่งเข้ามาบุกเบิก  ส่วนใหญ่จะเป็นชาวไต้หวัน  สิงคโปร์ และ เกาหลี    ทำให้ เซี่ย เหมิน วันนี้มีความร่วมรื่น  สงบ และ  สะอาดกว่าเมืองอื่นๆทั่วไปของจีน

               ถนนสะอาดสะอ้าน เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่คอยกวาดถนนเช้าเย็น  ซ้ำยังมีการล้างถนนเป็นประจำสม่ำเสมอทุกวัน  ดูๆไป   เซี่ย เหมิน น่าจะคล้ายกับสิงคโปร์มากทีเดียว    แถมรถราบนถนนก็น้อย  โล่งตาโล่งใจเหมือนไม่ได้อยู่ในประเทศจีน  

               นอกจากนี้  เซี่ย เหมิน ยังวางผังเมืองให้เป็นเมืองแห่งสวน และ  ทะเลสาบ  มีทางเดินลัดเลาะไปตามริมทะเลสาบ   คนที่ชอบวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าๆ หรือ แม้แต่เดินเล่นก็น่าจะต้องชอบเมืองนี้เป็นแน่ 

               ท่านผู้อ่านจะต้องไม่แปลใจแน่นอน   หากผมบอกว่า   นายกเทศมนตรี เมืองเซี่ย เหมิน ในช่วงแรกๆเป็นเวลานาน 16 ปี   ก็คือ ผู้ชายที่ชื่อ  สี จิ้น ผิง ซึ่งปัจจุบันนี้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของประเทศจีน

               เซี่ย เหมิน เป็นเมืองชายทะเล  อาหารทะเลจึงเป็นอาหารที่มีชื่อเสียง และ รสชาติอร่อย   ร้านแรกที่อยากจะแนะนำก็คือ ร้านซูโหยว    

               อาหารจานเด็ดของเขาที่ผมคิดว่า   ควรอย่างยิ่งที่จะต้องสั่งมาชิมก็คือ  ปลากะพงต้มผักดอง  แต่ผมอยากจะเรียกว่า ปลากะพงต้มยำมากกว่า   

เพราะเขาจะใช้ผักกาดดอง กับ  พริกดองเป็นเครื่องปรุง หลักๆในการต้มกับเนื้อปลา  ทำให้มีรสชาติเผ็ดจัดจ้านพอสมควร  และกลมกล่อมถูกลิ้นคนไทย         

               ยามค่ำคืน   ก็ต้องไปเดินบนถนนคนเดิน  หรือ ถนนสายช้อปปิ้งที่เรียกว่า  ถนนจงซาน  ซึ่งตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่  ดร.ซุนยัดเซ็น 

               สาวๆคงจะชอบถนนสายนี้เป็นพิเศษ   เพราะมีเสื้อผ้าแฟชั่นราคาถูกมากมายให้เลือกซื้อ   เดินได้จนเกือบเที่ยงคืนกว่าร้านจะปิด    ถ้ารู้สึกหิวขึ้นมา  ก็มีร้านขายไข่สารพัดชนิดเป็นแผงริมถนนให้พอฝากท้องได้ 

แต่ถ้าเหนื่อยและกระหาย   อยากจะหาอะไรหวานๆเย็นๆทานสักหน่อย   ก็ขอแนะนำร้านที่อยู่ห่างออกไปสัก 100 เมตร  

ร้านชื่อ  เซียนฉ่าวหนานลู่    แปลว่า  เฉาก๊วยถนนใต้   เป็นร้านชื่อดังของย่านถนนคนเดินแห่งนี้  

               ของอร่อยของร้านนี้ก็คือ  ไอศกรีมโปะหน้าเฉาก๊วย    เพิ่มเม็ดบัวโรยหน้าอีกหน่อย  แล้ววางขนมอี๋อีกสัก 4- 5 ลูก  หวานกลมกล่อมดี               

               หรือจะสั่งน้ำแข็งปั่นใส่นมสดและนมข้น  โป๊ะหน้าด้วยมะม่วงสุก   เสียดายว่าไม่ใช่มะม่วงจากประเทศไทย   แต่เป็นของฟิลิปปินส์

        ก่อนจะกลับบ้าน    ก็น่าจะแวะไปซื้อของทะเลแห้งเป็นของฝากเพื่อนฝูงได้ที่ร้านของชาวไต้หวัน ที่ชื่อ  ต้าลุ่นฟาง  ร้านนี้ขายของทะเลแห้งแทบทุกชนิด   ตั้งแต่เอ็นหอย  ปลาหมึก  หอยลาย  เห็ดหูหนู  สาหร่าย  และอื่นๆอีกมาก 

               ข้อสำคัญก็คือ  ราคาไม่แพงจนเกินไป   ใครไปเซี่ย เหมิน คราวต่อไปก็ลองเข้าไปชมดูนะครับ

               สวัสดีครับ